Evelyn Wannet

  • Evelyn Wannet: Werken werkt!

    09-06-2020 3177 keer bekeken 0 reacties

    Evelyn Wannet is mededirecteur/eigenaar van Twomorrow. Na haar academische opleiding begon Evelyn bij een ICT multinational, waar ze de mix van menselijke maat en maatschappelijke relevantie miste. Daarom koos ze voor de GGz, met de ambitie om meer cliënten de weg naar betaald werk te laten bewandelen.

    Kent u de strip van Peter de Wit over de cynische psychiater dr. Sigmund. Ik lees momenteel in De Sigmund Almanak over de psychologie van de koude grond en kan niet anders dan deze van harte bij u aanbevelen. Het werpt een humoristisch en ontnuchterd perspectief op de wereld van de GGZ. Een citaat uit hoofdstuk 4 Spreekwoorden over werk en geld:

    Net zoals u ontleen ik een veel te groot deel van mijn identiteit aan mijn werk. En de patiënt tegenover mij wordt volledig in beslag genomen door zijn of haar stoornis. Voor ons beiden is het een volle dagtaak en dat houdt ons van de straat. Aan het eind van mijn werkdag ben ik moe, maar voldaan van het behandelen en factureren. Mijn patiënten zijn uitgeput en wanhopig van het piekeren en mijn behandeling. Morgen weer een dag”.  

    En waarom wil ik dit nu juist bij u onder de aandacht brengen? Afgelopen week moest ik eraan denken in gesprek met Jaap van Weeghel en Jeanne Nitsche van Kenniscentrum Phrenos. Zij waren op bezoek bij ons in Apeldoorn. Jaap vertelde over de belangrijkste aanbevelingen ten aanzien van een veldraadpleging onder Nederlandse experts over het voorkomen van stagnatie bij herstel en chroniciteit bij patiënten in de GGZ.

    De belangrijkste conclusie is dat GGZ-patiënten in een vroeg stadium al zorg op meerdere levensgebieden moeten krijgen om vergaande afhankelijkheid van integrale zorg in een later stadium te voorkomen. Specifiek worden het voorkomen van het verlies van werk, relaties en beëindiging van studie genoemd. En laat dit nou precies zijn wat wij middels 2 projecten in de Achterhoek en regio Apeldoorn doen, middels een intake Werk & Inkomen als structureel onderdeel van de ggz-intake.

    Ik word er blij van als praktijk en theorie zo naadloos op elkaar aansluiten. Omdat we weten dat werken werkt! Omdat werken inkomen genereert en nog zoveel meer dan dat. Omdat werken gaat over sociale relaties, over (zelf)waardering en voldoening. Over herstel en gezondheidswinst. En het houdt ons letterlijk van de straat.

    Of zoals dr. Sigmund het formuleert: De blik op oneindig deksels op jampotten schroeven, tomaten plukken of pakjes rondbrengen zorgt ervoor dat je geen tijd hebt om te piekeren. En dat is goed voor de mens.  

    Mee eens?

  • Evelyn Wannet: Too blessed to be stressed

    21-01-2020 3086 keer bekeken 0 reacties

    Evelyn Wannet is mededirecteur/eigenaar van Twomorrow. Na haar academische opleiding begon Evelyn bij een ICT multinational, waar ze de mix van menselijke maat en maatschappelijke relevantie miste. Daarom koos ze voor de GGz, met de ambitie om meer cliënten de weg naar betaald werk te laten bewandelen.

    Een paar dagen voor de jaarwisseling stap ik in het vliegtuig voor een zonnige vakantie op Curaçao. Maar liefst 10 vlieguren de tijd om alle stress van de afgelopen weken achter me te laten. 10 uren om af te kicken van de drukte van het afgelopen jaar en de blik op 2020 te richten. 10 uren om me zonder enige gêne te verdiepen in het sky-entertainmentprogramma. Al is het maar omdat een dergelijke vliegreis weinig andere mogelijkheden toelaat.

    Het is een mooi jaar geweest, 2019.

    Twomorrow heeft haar 5-jarig Jubileum gevierd. We zijn gestart met de ontwikkeling van intakestraten waarbij het perceel Werk & Inkomen een vaste plek inneemt bij GGZ-behandeling bij GGNet. Er is een nieuw bedrijf opgericht, Xpeerience. De missie is om kennis van en begrip voor psychische aandoeningen in de maatschappij te vergroten. Dit doen we om context te creëren waarin mensen sneller kunnen herstellen en actieve deelname op de (betaalde) arbeidsmarkt wordt mogelijk gemaakt. Dit doen we door het geven van trainingen bij gemeenten, (non) profit organisaties. En bijvoorbeeld het laten inhuren van ervaringsdeskundige zorgprofessionals in de praktijk, maar ook op beleidsafdelingen van gemeenten of een HRM-afdeling van een commercieel bedrijf. Denk daarbij aan een maatschappelijk werker, psycholoog, social worker mét een afgeronde opleiding ervaringsdeskundigheid. Een soort zorgprofessional PLUS.

    En als kers op de taart, op de valreep van het nieuwe jaar, een contract met Dimence om de IPS dienstverlening in te vullen voor 9 FACT-teams en in tweede instantie ook alle zorg-specialistische teams. In 2020 is de ambitie om onze dienstverlening verder te ontwikkelen, te optimaliseren en meer klanten en cliënten te bereiken. Zo willen we steeds weer impact maken voor op het leven van het individu en besparen we kosten voor de maatschappij als geheel.

    Dan is het zover: de vlucht zit erop. Bij het verlaten van Hato Airport, rijd er een vrolijk gekleurde bus voorbij. Caribische muziek schalt uit de geluidsbox. En er staat in zwierige letters: I am too blessed to be stressed. En zo is het!

    Niet waar?

  • Evelyn Wannet: Oei, ik groei!

    06-11-2019 2821 keer bekeken 0 reacties

    Oei, ik groei.

    U kent het boek van dr. Frans Plooij en dr. Hetty van de Rijt misschien nog wel. Ik kreeg het als kraamcadeau bij de geboorte van mijn oudste dochter – inmiddels bijna 14 jaar geleden. Het boek bood mij houvast op de dagen dat ik niet meer wist wat te doen met een huilende baby op de arm.

    De theorie van Oei, ik groei beschrijft hoe de mentale vermogens van baby’s zich in sprongen ontwikkelen. Dergelijke sprongen gebeuren in 2 stappen:

    1. De lastige periode: hierin is een kind huileriger, hangerig en humeuriger dan normaal. De vooruitgang kan stilstaan of zelfs achteruitgang worden.

    2. Een periode van nieuwe dingen ontdekken of oude dingen anders doen.

    De laatste weken moet ik er vaak aan denken. 5 jaar geleden inmiddels ben ik samen met mijn compagnon Sylvia gestart met Twomorrow. Met de ambitie om meer mensen met een psychische kwetsbaarheid naar een betaalde baan te begeleiden. Vanuit de eigenwijsheid dat we dat beter kunnen dan de gevestigde partijen. En met de naïviteit van een startende ondernemer.

    Van een afstand ziet het ondernemerschap er misschien geweldig uit. En dat is gelukkig vaak ook zo. Maar de stress, de eenzaamheid en het harde werken zijn de prijs die betaald moet worden. Dat zijn de lastige periodes. De nachten als ik ga slapen en de (mentale) pijn voel van het groeien als ondernemer. En wat ben ik dan blij als het weer dag is en ik mijn groeipijn kan delen met mijn compagnon.

    Op dit moment staan we op de vooravond van een nieuwe groeispurt. Ik kijk er naar uit. En ik vrees het ook. Toch is het heel simpel. Wij, Sylvia en ik, moeten er doorheen. De pijn is een teken dat we groeien naar de volwassen onderneming/ondernemer die we 5 jaar geleden voor ogen hadden. Zodat we voor nog veel meer mensen met een psychische kwetsbaarheid impact kunnen maken op de arbeidsmarkt. En op herstel van hun gezondheid. Dus geven we gas, blijven we op de tenen lopen en blijven we groeien!

    Hoe verdraag jij eigenlijk jouw groeipijn?

  • Evelien Wannet: Door te werken doe je mee, tel je mee!

    03-09-2019 2592 keer bekeken 0 reacties

    Vakantie, dat blijft een magisch moment. Tijd om uit te slapen (één van mijn grote hobby’s) op de camping in Ermelo (omdat we een nieuw huis hebben gekocht). Tijd om te bezinnen en nieuwe energie en ideeën op te doen, fijn op afstand van de dagelijkse verplichtingen en beslommeringen.

    Dan valt het soms echt niet mee om weer te starten … Tot ik onderstaand bericht in mijn mailbox tegen kwam van een collega trajectbegeleiding onder het motto: “Mag ik even delen?”

    Ruim een jaar geleden kwam Anne, een jonge vrouw, voor het eerst bij mij op gesprek. Intelligent, VWO opgeleid, maar erg onzeker en afhankelijk. Ze had aangegeven wel interesse te hebben in een IPS-traject, maar had zo haar wantrouwende overtuigingen en gedachten: als je een Wajong hebt, maken ze misbruik van je, ze knikkeren je er overal in no time uit, mensen begrijpen mij niet en ik weet niet hoe met anderen om te gaan. Kortom, ze durfde niet te geloven in haar eigen mogelijkheden tot succes.

    We zijn aan de slag gegaan. Anne bleek actief, onderzoekend en zeer gemotiveerd. Lang verhaal kort: sinds april 2019 is ze betaald aan het werk voor 24 uur per week. En het gaat goed. Tegenover mij zit nu een zelfbewuste vrouw die voor het eerst in haar leven vrijheid ervaart, zelfvertrouwen heeft en gelooft in positieve beweging en ontwikkeling. Gelooft in haar eigen kunnen.

    Op de vraag hoe het komt dat ze dit nu zo ervaart, zegt ze: “Doordat ik werk! Ik merk dat ik het kan, dat ik gewaardeerd en geaccepteerd word. Eigenlijk dat ik veel meer kan dan ik ooit dacht. Ik doe mee, ik tel mee! Echt iedereen zou moeten kunnen werken!”

    Onze collega voegt hieraan toe dat ze hier blij en enthousiast van wordt. En hoe trots ze is op Anne. En tot slot, dit is wat het werk wat wij doen kan betekenen voor mensen!

    Ja, dan kan ik niet anders dan me hier bij aansluiten en verheug ik me om maandag weer aan het werk te gaan om dit belangrijke werk te faciliteren, organiseren en dienen. En laten we vooral blijven delen wat ons bezig houdt en waar we dankbaar voor zijn. Doet u mee?

  • Evelyn Wannet: Maak verschil met Mental Health First Aid!

    23-07-2019 2662 keer bekeken 0 reacties

    Evelyn Wannet is mededirecteur/eigenaar van Twomorrow. Na haar academische opleiding begon Evelyn bij een ICT multinational. Maar ze miste de mix van menselijke maat en maatschappelijke relevantie. Daarom koos ze voor de GGz, met de ambitie om meer cliënten de weg naar betaald werk te laten bewandelen.

    Op een maandagavond bekijk ik een serie aan LinkedIn berichten. Dan zie ik de vraag van Bert Stavenuiter, directeur van Ypsilon, over het advies dat hij na de zomer gaat uitbrengen aan de tweede kamer. Is er voldoende zorg en steun vanuit de hulpverlening voor de persoon met #verward gedrag en zijn omgeving?

    De term #verward gedrag zorgt bij mij al voor de nodige verwarring… Over wie hebben we het hier eigenlijk? Een google-actie levert een definitie op van het landelijk Schakelteam Verwarde Personen. Het gaat dan om mensen die de grip op hun leven (tijdelijk) verliezen, waardoor het risico aanwezig is dat zij zichzelf of anderen schade berokkenen. Weer wat geleerd!

    Wat mij verder bezighoudt in de vraagstelling van Bert, is de aanname dat de hulpverlening voldoende zorg en steun moet leveren. Alsof zij de enige zijn die waardevolle zorg en steun kunnen leveren. Uit gesprekken met mensen die een psychose hebben meegemaakt, valt me op hoeveel zij moeten uitleggen. Aan partner, kinderen, ouders en buurman, tot aan werkgever of docent toe. En dat zij daarin geconfronteerd worden met vooroordelen en stigma. Of mensen uit de maatschappelijke omgeving gewoonweg niet weten hoe te reageren. Laat staan steun bieden.

    En juist het gemis aan steun in de directe omgeving wordt vaak als pijnlijk ervaren en vergroot het secundair lijden. Daarom pleit ik voor een advies aan de tweede kamer – even goed opletten, meneer Stavenuiter – om minimaal 5% van de Nederlandse bevolking de Mental Health First Aid cursus te laten volgen.

    MHFA is een cursus van 4 dagdelen om kennis te vergroten over psychische aandoeningen als depressie, angst, psychose en middelengebruik. Om stigma tegen te gaan. En praktische handvatten te bieden voor vraagstukken zoals hierboven beschreven. Zeg maar een EHBO-training, maar dan om eerste hulp te bieden bij psychische aandoeningen.

    Zo geven we concreet vorm aan een samenleving van mensen, inclusief hulpverleners, die oog heeft voor mensen die de grip op het leven (dreigen te) verliezen. Zo wil ik het verschil maken. En u?

    Volg de MHFA-training!

    Meer info op www.mhfa.nl

  • Evelyn Wannet: Gegrepen door MHFA!

    04-06-2019 2626 keer bekeken 0 reacties

    Evelyn Wannet is mededirecteur/eigenaar van Twomorrow. Na haar academische opleiding begon Evelyn bij een ICT multinational. Maar ze miste de mix van menselijke maat en maatschappelijke relevantie. Daarom koos ze voor de GGz, met de ambitie om meer cliënten de weg naar betaald werk te laten bewandelen.

    Koningsdag 2019. Je belt aan bij je vriendin om samen naar de kleedjesmarkt te gaan. Eerst doet ze de deur niet open. Als ze dit uiteindelijk wel doet, ziet ze er bang uit. Ze zegt dat ze liever binnen wil blijven. Ze voelt zich niet goed. En ze kon jou niet afbellen, omdat haar telefoon wordt afgeluisterd. Als je vraagt wat er aan de hand is, lijkt ze zich te schamen voor haar gedachten. Heb jij enig idee wat je kan doen om te helpen?

    Vanuit mijn professie zeg ik ‘ja’. Maar wat als je een ‘gewone’ burger bent zonder enige GGZ-kennis en/of ervaring?

    Daarom is er MHFA. Dat staat voor Mental Health First Aid. Een training om kennis te vergroten over psychische aandoeningen als depressie, angst, psychose en middelengebruik. Stigma tegen te gaan. En praktische handvatten te bieden voor vraagstukken zoals hierboven beschreven. Zeg maar een EHBO-training, maar dan om eerste hulp te kunnen bieden bij psychische aandoeningen.

    De training is ontwikkeld in Australië door Betty Kitchner en Tony Jorm en gebaseerd op uitgebreid wetenschappelijk onderzoek en betrokkenheid van een groot aantal ervaringsdeskundigen, naasten van mensen met psychische problemen en professionals. In 2015 is de training naar Nederland gehaald met de doelstelling om 5% van de Nederlandse bevolking te trainen – zie ook www.mhfa.nl

    In december heb ik de trainersopleiding gevolgd. En ik werd er door gegrepen. Hoe mooi zou het zijn als meer mensen in onze maatschappij, ook op de werkvloer, beter kunnen worden toegerust om signalen (eerder) te herkennen én mensen te ondersteunen. Om het gesprek er met elkaar over te kunnen voeren.

    Wij dragen ons steentje bij aan het verwezenlijken van deze ambitie met eigen licentie en geschoolde ervaringsdeskundigen. Zij krijgen de kans hun ervaring in te zetten ten behoeve van een begripvolle(re) maatschappij én de mogelijkheid om betaald in een dienstverband een eigen arbeidstoekomst op te bouwen.

    Ik ben fan! En u?

  • Evelyn Wannet: Be Best!

    02-04-2019 2578 keer bekeken 0 reacties

    Evelyn Wannet is mededirecteur/eigenaar van Twomorrow. Na haar academische opleiding begon Evelyn bij een ICT multinational. Maar ze miste de mix van menselijke maat en maatschappelijke relevantie. Daarom koos ze voor de GGz, met de ambitie om meer cliënten de weg naar betaald werk te laten bewandelen.

    Zaterdagochtend: kopje koffie en mijn moment om uitgebreid de krant te lezen. Mijn oog valt op een artikel over de tour van Melania Trump door de Verenigde Staten. Haar boodschap: BE BEST. Ze wil kinderen in het hele land aanmoedigen het beste uit zichzelf te halen. Op  maatschappelijk, emotioneel en lichamelijk vlak. Deze campagne is groots opgezet en straalt ambitie uit.

    Ik open mijn laptop en google even naar de betekenis van het woord ambitie. Wikipedia leert mij dat het woord afkomt van het Latijnse ambitîo, ook wel eerzucht genoemd. In positieve zin gaat het over het streven naar het maken van carrière. Het behalen van bepaalde doelen. Of simpelweg, het beste uit jezelf halen.

    Het zet me aan het denken over een gesprek met een cliënte afgelopen week. Ze vertelde hoe moeilijk het voor haar is om over haar ambities na te denken. ‘Mijn vertrouwen in mijzelf en het leven heeft een flinke knauw gekregen. Ambities vormen een te groot woord voor mij. Ik ben al blij als ik de dag doorkom.” Een groot contrast met de plaatjes uit de krant van de Be-Best campagne met een de sky-is-the-limit achtige sfeer.

    Zodra er afstand ontstaat richting de arbeidsmarkt of een opleiding, bijvoorbeeld door een psychische aandoening, is het (bij)stellen van ambities soms pijnlijk beladen. Er is tijd en moed voor nodig om de weg naar studie of werk opnieuw te durven bewandelen. En er is steun en vertrouwen nodig van de omgeving. Ook vanuit de behandelsetting.

    Dezelfde cliënte bracht het prachtig onder woorden: “Juist nu ik er zelf zo weinig vertrouwen in heb, helpt het me enorm dat er iemand tegenover me zit die het wel in me ziet. Die oog heeft voor mijn kwaliteiten. En die me zicht geeft op wat ik zelf nog voor onmogelijk houd. Die niet opgeeft. Dan kan ik groeien. En uitkijken naar de dag dat ik kan zeggen: ja, ik ben klaar om de toekomst weer tegemoet te treden.”.

    Mijn koffie is op. De krant is uit. Er rest mij niets anders dan het doen van een oproep aan iedereen die deze blog leest: Be Best!

    Doet u mee?

  • Evelyn Wannet: Werk als investering in de toekomst!

    13-02-2019 2698 keer bekeken 0 reacties

    Evelyn Wannet is mededirecteur/eigenaar van Twomorrow. Na haar academische opleiding begon Evelyn bij een ICT multinational. Maar ze miste de mix van menselijke maat en maatschappelijke relevantie. Daarom koos ze voor de GGz, met de ambitie om meer cliënten de weg naar betaald werk te laten bewandelen.

    In mijn vorige blog heb ik geschreven over Casper en u om advies gevraagd. Hier leest u wat Casper er zelf over te zeggen heeft.

    “Toen ik begon met mijn IPS-traject deed ik vrijwilligerswerk bij een kringloopbedrijf. Daar zat echter weinig vastigheid in, er werden nauwelijks eisen gesteld aan de kwaliteit van mijn werk en ik miste het perspectief. Ik ben 29 jaar oud. Is het dan zo gek om ‘echt werk’ te willen verrichten in plaats van dagbesteding?”, legt een gedreven Casper uit.

    Sinds 6 maanden werkt hij bij zijn huidige werkgever. Trots vertelt Casper: “Dit bedrijf ontwerpt en maakt flightcases voor klanten in binnen-en buitenland. Ik werk op de afdeling Expeditie, dit is het laatste onderdeel van het werkproces. We controleren alle producten, maken ze schoon en pakken ze in, zodat ze klaar zijn voor transport richting de klant. Ik werk aan de hand van werkorders en afhankelijk van de deadlines voor de klant maken we deze klaar.”  

    Het is precies deze trots, de voldoening, die het voor Casper de moeite waard maakt: “Sinds ik betaald werk heb, gaat het heel goed met mij. Ik voel me stabiel en heb geen terugvallen. Ik voel me fitter en merk dat ik energie krijg van mijn werk”.

    Maar hoe zit het nu financieel?

    In eerste instantie leek Casper er financieel op achteruit te gaan én zijn DGA-status (Duurzaam Geen Arbeidsvermogen) te verliezen. In samenwerking met de arbeidsdeskundige van UWV, de IPS-trajectbegeleider, werkgever en Casper is gezocht naar een optimum. Hierbij komt de DGA-status inderdaad te vervallen, maar financieel blijft de inkomenssituatie min of meer gelijk. Casper: “Ik zie het ook als een investering in de toekomst. Net als jonge moeders die weer gaan werken en hun baby naar de kinderopvang brengen. Op de korte termijn schiet je er financieel wellicht niets mee op. Maar als je het niet doet, dan weet je dat je steeds verder van de arbeidsmarkt afdrijft. Dat je niet groeit. Niet ontwikkelt. Geen perspectief hebt.”

    Tot slot. Het is evident dat Casper meer uit werken haalt dan alleen inkomen. Lees ook het voorgaande blog nog eens en kom zelf tot een oordeel: zou u ook tot dezelfde keuze als Casper komen?

  • Evelyn Wannet: Wat als werk niet lonend is?

    05-12-2018 2478 keer bekeken 0 reacties

    Evelyn Wannet is mededirecteur/eigenaar van Twomorrow. Na haar academische opleiding begon Evelyn bij een ICT multinational. Maar ze miste de mix van menselijke maat en maatschappelijke relevantie. Daarom koos ze voor de GGz, met de ambitie om meer cliënten de weg naar betaald werk te laten bewandelen.

    Dit is het verhaal van Casper.

    Casper is een jongeman van 29 jaar. Hij heeft een Wajong uitkering gekregen van het UWV wegens een eerste psychose waarvan hij herstellende was vóór zijn 18e levensjaar. Daarna heeft hij nog 2 psychotische episodes gehad. Bij herkeuring heeft de verzekeringsarts daarom vanuit een schriftelijke beoordeling vastgesteld dat er sprake is van Duurzaam Geen Arbeidsvermogen (DGA).

    Maar het gaat goed met Casper. Het is gelukt om gedurende een langere periode van 1, 5 jaar stabiel te blijven. Hij is zelfstandig gaan wonen met ambulante begeleiding. En hij heeft de wens om de stap te maken van vrijwilligerswerk naar betaald werk. Samen met de trajectbegeleider en het behandelteam is een IPS-traject aangevraagd bij het UWV en dit is begin 2018 gehonoreerd. Casper is blij en gaat met vertrouwen aan de slag samen met de IPS- trajectbegeleider. Tot zo ver alles goed.

    En het wordt nog beter. In september 2018 kan Casper voor 12 uur per week starten bij een bedrijf in zijn woonplaats op basis van een proefplaatsing voor 2 maanden. De werkgever tekent de intentieverklaring waarbij hij verklaart Casper een arbeidscontract voor 6 maanden te zullen bieden bij gebleken geschiktheid. En dat maakt hij waar: voor het eerst in 10 jaar heeft Casper een betaalde baan!

    Dan komt de kink in de kabel.

    Vanwege zijn DGA-status krijgt hij 75% van het minimumloon. Als Casper de baan accepteert gaat hij er financieel op achteruit. De andere optie is dat hij de DGA-status versneld laat verwijderen. Echter, als werken niet lukt op de lange termijn, dan kan hij niet op deze status terugvallen en krijgt hij nog maar maximaal 70% van het minimumloon. Casper twijfelt wat hij moet doen.

    Mijn vraag aan u is: wat zou u Casper adviseren?

    In mijn volgende blog kunt u lezen wat Casper heeft besloten. 

  • Evelyn Wannet: Kun je commercieel en idealistisch tegelijk zijn?

    16-10-2018 3290 keer bekeken 0 reacties

    Evelyn Wannet is mededirecteur/eigenaar van Twomorrow. Na haar academische opleiding begon Evelyn bij een ICT multinational. Maar ze miste de mix van menselijke maat en maatschappelijke relevantie. Daarom koos ze voor de GGz, met de ambitie om meer cliënten de weg naar betaald werk te laten bewandelen.

    Sinds begin januari van dit jaar zijn we aan de slag bij een grote GGZ-instelling in het oosten van het land, om tijdens intake het onderwerp Werk & Inkomen plaats te geven. Aanleiding vormt het verlies van werk of inkomsten uit een tijdelijke (arbeidsongeschiktheid)uitkering tijdens behandeling in de Specialistische GGZ. Omdat we expertise hebben opgebouwd op het gebied van wet- en regelgeving en arbeidstoeleiding van mensen met een psychische kwetsbaarheid , geven we advies aan cliënt en behandelaar om al dan niet direct aan de slag te gaan en wat de urgentie is.

    Niet iedereen is blij met onze aanwezigheid tijdens het intakeproces. En we zijn verdacht … In een gesprek met een zorgprofessional kwam het hoge woord er uit ‘maar jullie zijn natuurlijk ook commercieel’. Benadrukt door duidelijke non-verbale signalen. Fronsen. Achterover leunen, zijn armen over de borst en benen over elkaar gekruist. En, mijn interpretatie, een bedenkelijke ietswat triomfantelijke blik in de ogen.

    Wat is dat toch?

    Dat er gevoelsmatig een spanning kan zitten tussen zorg en commercie, begrijp ik. En een kritische houding, prima. Maar ons normbesef en onze ambitie reiken wel verder dan geld verdienen over de rug van kwetsbare cliënten. Wij vinden het van essentieel belang dat cliënten mee (mogen) doen op de arbeidsmarkt. Niet in de laatste plaats omdat iedere keer weer uit onderzoek blijkt dat een 29% van de doelgroep (en zelfs 65% onder jongeren) een arbeidswens heeft. 80% van deze mensen heeft echter geen betaalde baan. Kortom, een wereld te winnen.

    Na 10 jaar hebben we in gezamenlijkheid met bovengenoemde GGZ-instelling besloten om de arbeidstoeleiding naar betaald werk op een commerciële en resultaatgerichte wijze te organiseren. Een bewuste keuze om allebei te doen waar we goed in zijn. En met resultaat: nog nooit is de uitstroom naar betaald werk van mensen met een (Ernstige) Psychische Aandoening zo hoog geweest. De kwaliteit van de dienstverlening is er op verbeterd, zo bevestigt Kenniscentrum Phrenos in de auditrapportage van september 2018. En nog veel belangrijker: cliënten waarderen onze dienstverlening met gemiddeld 8.2.

    Wat vindt u? Kunnen idealistische en commerciële belangen samen gaan?

     

Cookie-instellingen