Heico is belangenbehartiger ggz-cliënten en bestuurder van cliëntenorganisaties in Deventer. Daarnaast is hij Missing Maps vrijwilliger. Meer weten over Heico? Surf naar http://www.heico-art.nl/.
De radio reageert op je gedachten. In alle geluiden zitten stemmen, tot de vogels en de wind aan toe. Bedreigend, commentaar, overal. Iedereen kan je gedachten lezen. Wat is er aan de hand? Waar heb je dat aan verdiend?
Kleine keuzes maken in de supermarkt wordt een dilemma. Kiezen van één product uit tien betekent 9 afwijzingen, je kunt het niet goed doen. Dus kom je vaak onverrichter zake terug van de supermarkt. De straat op wordt een dilemma.
Daar waar anderen dromen over 'veel macht', is het voor jou het tegendeel, het wordt een angstbeeld. Je moet je hoofd onder het maaiveld houden, om niet te veel op te vallen. Waarom moet iedereen zich tegen jouw leventje aan bemoeien?
Je maakt je studie af, maar daarna wacht het grote niets. Een fatale diagnose: psychose. Daar zijn differentiaalvergelijkingen geen remedie tegen; je doet afstand van al je studieboeken.
Uiteindelijk raak je verzeild in de intramurale psychiatrie, dat blijkt een goede keuze. Een 'begrijpende omgeving', geen stress van boodschappen moeten doen, parkachtige rust. Je komt er achter dat 'tussen de mensen zijn' veel beter is dan alleen op je studiekamertje. De kringen die je gedachten plachten te draaien, worden doorbroken door gewone praatjes over het weer, over het nieuws, over... alles.
Die asielfunctie van de psychiatrie heeft mij gered, maar het is pijnlijk om te zien dat die asielfunctie nauwelijks meer bestaat. 'Herstellen doe je thuis' is de mantra nu. Was dat 20 jaar geleden, dan was ik nog steeds aan het modderen bij de Riagg: je krijgt je kwartiertje om te praten, je krijgt je medicijnen mee en je moet er weer een maand tegen kunnen. Te weinig om op te knappen, teveel om helemaal af te glijden.
Tijdens en na die opname ben ik vrijwilligerswerk gaan doen. Cliëntenraden, besturen van cliëntenorganisaties, belangenbehartiging, stukjes schrijven, hobby-kunst maken 'om de wereld te redden'.
Nu, 30 jaar na het eerste contact met de ggz, woon ik al weer heel wat jaartjes in een rijtjeshuis, met een lotgenoot en twee katten. Ik sport geregeld, heb ambulante begeleiding en medicatie van de BGGz, doe bestuurswerk en op verloren momenten doe ik aan 'Missing Maps'. Maar af geraken van elke psychotische beleving zal ik nooit meer doen, die illusie heb ik wel opgegeven. Maar ik kan me redden, 'ik ben hersteld', heet dat tegenwoordig.