Ik ben christelijk op gevoed, in de Pinkstergemeente. Ik heb altijd geloofd dat er een God bestaat en dat Hij zijn zoon Jezus Christus op aarde heeft gestuurd om de mensheid te redden. Ik geloof niet in God omdat ik gedwongen ben om in hem te geloven, maar omdat ik zeker weet dat Hij bestaat en dat Hij van mij houdt.

Ik heb niet altijd gedacht dat God van mij hield, zeker niet toen ik de eerste psychose kreeg. Opeens vroeg ik me af waarom God mij ziek zou laten worden als Hij van mij hield? Ik worstelde een tijdje met die vraag, tot ik besefte dat mijn psychose ook heel anders had kunnen verlopen. Ik had in het ziekenhuis kunnen liggen, in de gevangenis of erger: ik had dood kunnen zijn. God heeft me beschermd, ook toen ik niks meer van Hem wilde weten.

Ik geloof dat Jezus alle ziektes kan genezen, of het geneeslijk of ongeneeslijk is. Ik heb mensen gezien en gehoord die genezen zijn van dodelijke ziektes. Een jongen die ook tot mijn kerk hoort, werd ernstig ziek. Hij had een beroerte gehad. Hij lag op de intensive care en de artsen geloofden niet dat hij zou overleven. We hebben voor die jongen gebeden, heel lang. Hij is genezen, zonder bijwerkingen van de beroerte. Als je hem ziet zou je niet geloven dat hij een paar maanden geleden nog in het ziekenhuis lag. Ik geloof dat God mij ook kan genezen met zijn bovennatuurlijke kracht, want voor Hem is niets onmogelijk.

Deze blog gaat over mijn geloof en over de psychiatrie, omdat ik merk dat die twee voor mij niet goed met elkaar samen gaan. Ik ben niet tegen psychiaters, psychologen of anderen hulpverleners in de psychiatrie. Ik ben zelfs blij dat de psychiatrie bestaat. Maar ik geloof dat alleen God mijn ziel kan genezen. Daarom heb ik meer vertrouwen in God dan in de psychiatrie.