Gastblogger Chrissie Koks werkt is in opleiding tot klinisch psycholoog en werkt bij ggz Breburg. Zij is lid van de Commissie NVP. Klik hier om meer te lezen over Chrissie.

De laatste tijd komt steeds vaker de term ‘gebakken lucht’ in mijn gedachten op.

Wat wordt er toch een hoop gepraat en weinig gezegd!

In opleiding zijn betekent in mijn geval voortdurend ‘reflecteren’.  Na elke les, bijeenkomst of ingeleverde opdracht wordt gevraagd om er nog iets over te zeggen. Echter: soms wil ik er gewoon even niets van vinden!!! Zo’n ‘reflectie’ zorgt naar mijn idee dus vooral voor veel gebakken lucht. Een hoop tromgeroffel en dan… oude wijn in nieuwe zakken.

Ik hoorde een mooi verhaal, dat ik graag met jullie wil delen:

Een eenzame monnik kreeg eens bezoek van een groep mensen. Nieuwsgierig vroegen ze hem welk nut het leven in stilte had. De monnik, die net een emmer water uit een bron omhoog haalde, zei: “Kijk eens in de bron. Wat zien jullie?” De mensen tuurden naar het water en zeiden: “We zien helemaal niets.”

Wat later herhaalde de monnik zijn vraag: “Kijk nog eens. Wat zien jullie nu?” De mensen bogen zich over de rand. “We kunnen in de weerspiegeling onszelf zien!” “Juist,” zei de monnik. “Eerst was het water onrustig en zagen jullie niks.”

Wat later zei de monnik weer: “Kijk nu nog een keer in de bron. Wat zien jullie nu?” Ze keken en riepen uit: “Nu zien we de stenen op de bodem van de bron!” “Juist,” beaamde de monnik. “Als je maar lang genoeg wacht en opgaat in stilte en meditatie, kun je de grond van alles aanschouwen.”

Uit: ‘De kleren van de yogi’. 32 Verhalen uit alle windstreken, verzameld en naverteld door Wim van der Zwan