Dinsdag is mijn wekelijkse yoga dag. Op mijn 20ste ben ik daarmee begonnen. Lettend op mijn ademhaling en tijdens lichamelijke oefeningen vloeit de spanning soms letterlijk uit mijn lijf. Met mijn toch wat gejaagde karakter en over het algemeen te druk volgeplande dagen is yoga een vast rustmoment in mijn leven geworden.
Tot ik deze week een artikel in het Parool las: ‘Angst, waanbeelden en psychoses: gevaarlijke vorm van yoga’.
“Op internet vind je talloze verhalen over het ontwaken van energie dat allerlei sensaties met zich zou meebrengen. Om die reden is Kundalini yoga niet onomstreden. Het onvoorzichtig oproepen van de energie kan tot allerlei psychische problemen leiden, zeggen critici: angst, waanbeelden en zelfs psychoses.”
Oh jee…..!
Ik denk aan de herhaaldelijk ‘down facing dogs’, ‘zonnegroeten’ en ‘cobra’s’ die ik wekelijks uitvoer. Ik ervaar rust en voel van alles gebeuren in mijn lijf. Is dat suggestie? Zijn dat gevoelshallucinaties?
Toen ik vanavond samen met mijn groepsgenoten zat te zoemen tijdens ‘de bij’, moest ik er toch even aan denken. Stel je voor: 8 dames en 3 mannen tussen de 30 en 50, zittend op een matje, vingers in de oren en zoemen maar.
Per ongeluk haalde ik mijn vingers uit mijn oren en hoorde ineens niet meer alleen mijn eigen gezoem, maar ook dat van de anderen. Een lachstuip bekroop me… Snel stopte ik mijn vingers weer in de oren en ging verder.
Laten we elkaar vooral niet bang maken en buitengewone ervaringen als normaal beschouwen. Iedereen voelt weleens iets, toch?
En weet je wat? Ik vind het heerlijk!!! Ik heb nu alweer zin in volgende week!