Eindelijk lig ik in bed. Ik ben moe. Vandaag wil ik echt even goed slapen…

Zzzzzz  Zzzzzz…  Een mug!!!!!

De stress! De adrenaline die door mijn lijf giert als ik het geluidje hoor. Ongelofelijk wat zo’n klein beestje met mij doet. Zelfs als ik me bedenk dat hij me gewoon mag prikken, lukt het me niet het gezoem te verdragen. Mijn hele lijf reageert op het geluid. Licht aan, bedgenoot mokkend, want die wil slapen. Licht weer uit...

Zzzzzzz…

Licht aan. Elektrisch tennisracket in de aanslag. En dan zoeken... Het lukt niet. Verdragen dan maar. In alleen m’n onderbroek voor het verlichte raam, de buren zullen wel denken. Maar dan: hebbes! Dat heerlijke gevoel: je denkt dat je ze hebt, dus kun je eindelijk weer rustig slapen. Maar nee hoor…

Zzzzzzz…

Dood moeten ze, ik wil ze allemaal dood hebben. Ik ben ‘boeddhist tot op zekere hoogte’. Bestaat die stroming eigenlijk al? Ik voel me overprikkeld en klaarwakker. Dit is nou echt iets dat mij tot wanhoop, sterker nog, tot waanzin drijft. Met verbeten, gespannen blik ga ik verder op jacht.

Zo kwam het dat ik ergens begin augustus rond 04.30 uur online horren heb besteld. Ze zijn inmiddels geplaatst en slapen dat we doen! Hmmmmmm…