Ik ben boos. Ik ben eigenlijk ook heel verbaasd. Hoe kan het toch dat collega’s op basis van een vooroordeel bijdragen aan stigmatisering?

Op bezoek bij een vriendin, een oud studiegenootje, vertel ik vol enthousiasme over alle nieuwe ontwikkelingen binnen de psychosezorg, het hechte team waarbinnen ik werk en de hands-on mentaliteit die er heerst. Zij (op zoek naar een nieuwe uitdaging) wordt enthousiast en gaat wat rondvragen. Zonder uitzondering waarschuwen collega’s haar met reacties zoals: “Dat is toch niets voor jou?”, "Geen therapie, alleen pappen en nathouden", "Dat is echt zwaar werk, hoor!", "Uitzichtloos", "Gevaarlijk" en "Vind je dat niet spannend?".

Verbazing en boosheid alom... Zijn deze hulpverleners geen patiënten met buitengewone ervaringen tegen gekomen? Of gewoon in hun dagelijks leven? Nee, dat kan niet!

Hele groepen mensen zaten voor de buis toen Uri Geller voorwerpen liet bewegen met energie. Uit een enquête van Gallup, Newport en Strausberg (2001) onder de Amerikaanse bevolking bleek dat:

• 54% gelooft in ‘spiritual healing’
• 50% extra sensorische perceptie ervaart
• 42% denkt dat het kan ‘spoken’ in huizen
• 41% denkt dat bezetenheid door de duivel bestaat
• 38% gelooft dat geesten of dode mensen terug kunnen komen.
• 36% gelooft in telepathie

Het is dus vrij normaal om buitengewone ervaringen te hebben. Het is niet zo dat er een harde lijn te trekken is tussen wel of niet psychotisch. Het is een continuüm, waarbij de klachten mild tot ernstig kunnen zijn.

Als wij behandelaars onderling de boodschap naar elkaar uitstralen dat het vreemd, gek en eng is, hoe kunnen mensen die een psychose doormaken dan ooit het vertrouwen en de hoop terugkrijgen, dat ze zullen herstellen en hun leven weer kunnen herpakken? Het krijgen van een psychose is een verschrikkelijk nare ervaring, de kans op herstel is aanzienlijk, behandeling biedt mogelijkheden en een omgeving zonder stigma zou het voor cliënten zóóó veel makkelijker maken.

Dus collega’s: we hebben een prachtig vak! Laten we elkaar stimuleren en ondersteunen in het uitvoeren van zo goed mogelijke behandelingen. En ik denk dat hoop en perspectief daarin een belangrijke rol spelen!!