Widel van Son: Wat zou jij doen: informeren of zwijgen?

Joyce Huls 27-08-2019 1426 keer bekeken 0 reacties

Widel van Son is klinisch psycholoog bij het VIP-team van GGNet in Apeldoorn. Ze is lid van de Commissie Netwerk Vroege Psychose, en van daaruit voorzitter van de werkgroep Rijgeschiktheid bij Psychose. Klik hier voor meer informatie over Widel.

Twee weken geleden kwam een psychiater van een VIP-team naar me toe, een beetje ontsteld over het dilemma waar hij voor stond. Zojuist had hij zijn wettelijke plicht gedaan en een jonge cliënt verteld dat deze niet mocht autorijden na een eerste psychose.

Die psychose had slechts drie weken geduurd en de jongeman was aan het herstellen van een aantal heftige incidenten die de psychose hadden geluxeerd. De aanleiding voor deze incidenten was inmiddels verdwenen en vrij snel was de cliënt voldoende in evenwicht om weer geleidelijk aan het werk te kunnen. Verantwoordelijk werk, waar hij door de bedrijfsarts en werkgever weer toe in staat werd geacht. Gelukkig maar, want hij had net een nieuwe baan. Hij blij en ook zijn ouders blij dat alle ellende achter de rug was. En toen kwam de psychiater met het bericht dat hij gedurende een half jaar niet mocht autorijden.

De jongeman had de auto nodig om naar zijn werk te kunnen, dat kon namelijk niet/nauwelijks met het OV en zou daardoor een extra stress geven. Daar zit je niet op te wachten na een psychose.

Het bericht riep heftige reacties op bij cliënt en naasten. Bij hemzelf somberheid over zijn toekomst, bij zijn ouders woede. Dus door deze diagnose kan onze zoon niet werken?! En bij bijvoorbeeld  PTSS na de incidenten, had dat wel gemogen? Maar dan hoefde hun zoon ook geen VIP-hulp, als hij dan deze diagnose kreeg, dat was toch maar alleen van de wal in de sloot. En inderdaad, hun zoon voelde ook niet meer veel voor contact met ons.

De psychiater voelde zich klemgezet tussen informatieplicht en goede zorg. Moest hij in de toekomst  wel met deze informatie over rijgeschiktheid aan komen zetten? Wat doe je, als het gevolg van je informatie is dat je daardoor cliënten in hun herstel belemmert, terwijl ze juist zo op de goede weg zijn? De diagnose wordt dan een soort straf, in plaats van een ingang naar goede behandeling. Kun je dan beter zwijgen en er vanuit gaan dat er net zoveel risico is als bij een gemiddelde chauffeur, en de kans op incidenten klein?

Het wachten is op een aanpassing in de regeling Rijgeschiktheid bij psychose, de REG2000, (https://wetten.overheid.nl/BWBR0011362/2018-07-01) maar dit proces kost nog wel even tijd helaas.

Maar in de tussentijd: wat zou jij doen als je in de schoenen van de psychiater stond? Reageer!

0  reacties

0  reacties

Cookie-instellingen