John Jongejan: Tjakkaa!!!!

Joyce Huls 22-11-2018 1472 keer bekeken 0 reacties

John is werkzaam als ervaringsdeskundige bij de GGZ in Breda en lid van het FACT-team van GGz-Breburg.

Tjakkaa, doe er op mijn paspoort maar jaren bij…

Ratelband wil er jaren af op zijn paspoort, maar bij mij moeten er jaren bij. Ik ben namelijk slechter af. Ik rook, eet te vet en te zoet, heb weinig beweging en ik gebruik al jaren medicatie. Dat laatste klinkt dubbel, want medicatie is toch om beter van te worden? Helaas werkt dat niet altijd zo. Zeker niet in het geval van medicatie voor mensen met een psychotische aandoening. Juist door het gebruik van antipsychotica kun je meer ziektes krijgen.

Nee, niet schrikken als je net begonnen bent met medicatie of wanneer je al lange tijd stabiel bent op je onderhoudsdosis! Op pakjes sigaretten staat roken is dodelijk, maar ook het milieu om ons heen bevat fijne stofdeeltjes van het verkeer. Er is nog onbekend waarom de ene wel dik wordt van medicatie en de ander niet of waarom bepaalde medicatie het beter doet bij de één dan bij de ander. Maar hoe dan ook is duidelijk: medicatie heeft bijwerkingen.

Misschien is de grootste bijwerking wel stigma en zelfstigma, want het simpele feit dat je medicatie gebruikt kan iets doen met je zelfbeeld. Dit kan dan maken dat je denkt dat je geen relatie of kinderen kan krijgen als je medicatie gebruikt. Vandaag ben ik met een vrouwelijke ervaringswerker bij een jonge vrouw geweest en hebben we haar geholpen negatieve toekomstperspectief te verbeteren. De ervaringswerker vertelde dat ze ondanks een diagnose gewoon kinderen had. Er kwam een glimlach op het gezicht van de jonge vrouw. Ze bespraken vrouwenzaken en de cliënte voelde zich gehoord.

Het omgekeerde gebeurt mij ook weleens. Zo was ik uitgenodigd om voor een groep jonge hulpverleners te vertellen over mijn werk. Eerst had ik verteld over de bejegening naar cliënten toe. Later gaf ik de opdracht om in kleine groepjes te bespreken hoe je iemand op een goede manier kon ondersteunen in zijn medicatiegebruik. Ik vroeg aan de hulpverleners of ze zelf weleens medicatie gebruikten, maar niemand beaamde dit. Wel waren er opmerkingen dat medicatie te veel schadelijke effecten had en dat ze dit alleen zouden nemen in nood of crisissituatie.

Mijn verbazing was compleet, want een bakker eet zijn brood en een kapper wordt ook weleens geknipt. Hoe moet een hulpverlener die geen ervaring heeft met of juist aversie heeft tegen medicatie een ander helpen bij zijn gedrag rondom medicatie? Een beetje ervaring hierin is toch wel het minste, zeker als je werkt met mensen die vaak verplicht zijn om medicatie te gebruiken vanwege een rechterlijke machtiging! Hoe kun je iemand iets verplichten wanneer je zelf van niets weet…

Ik begreep het niet meer en ging twijfelen aan mijn eigen keuzes. Zo van: ben ik dan zo afwijkend dat ik medicatie gebruik en is dat wel okay? Later, na mijn nachtmedicatie, dacht ik: tjakkaa, doe er maar 20 jaar bij!

0  reacties

0  reacties

Cookie-instellingen