Johan Stegeman werkt als ervaringsdeskundige in een VIP-team van GGNet. Verder leest en schrijft hij graag en heeft een spirituele zienswijze. 

Dit is het laatste blog van Johan. Hij heeft op deze plaats veel mooie verhalen met ons gedeeld waarvoor wij hem erg dankbaar zijn. We wensen Johan heel veel succes op de nieuwe weg die hij inslaat. We zullen zijn verhalen missen!

Eigenlijk heb ik sinds de door onze overheid gehanteerde maatregelen in verband met het Corona virus geen enkele ervaringsdeskundige taken meer kunnen verrichten. Precies op het moment dat de maatregelen van kracht werden, hadden mijn vriend en ik vakantie. We zouden een weekje naar Gran Canaria gaan, maar de touroperator cancelde de reis. Thuis zittende realiseerden wij ons des te meer hoe dankbaar wij met ons huidige leven mogen zijn. De lieve mensen op anderhalve meter afstand maar nog wel met telefoon bereikbaar en Bommel en Bobo, onze hond en kat nog geen millimeter van ons verwijderd. Ons voorrecht dat we een huis met tuin hebben maar ook gebruik kunnen maken van moderne technieken zoals een smartphone, muziek kunnen luisteren en zelfs onbeperkt films en series kunnen kijken. Ik realiseer me dat er ook mensen zijn die zwaar getroffen zijn door Corona, lichamelijk, financieel of overspoeld door eenzaamheid. De onzekerheid en angst regeert de wereld voor een groot deel en aan de andere kant wordt de lucht schoner en komen veel mensen tot stilstand waarbij anderen zich uit de naad werken. Hoe dubbel kan het leven zijn?

Tijdens de eerste week van mijn vakantie opende ik uit gewoonte steeds mijn werktelefoon en ook mijn werkmail. Alle mails aangaande Corona en de extra hulp die er werd gevraagd kwamen heftig bij mij binnen. Mede omdat ik thuis zat vanwege vakantie voelde ik me schuldig dat ik mijn steentje niet bijdroeg, juist nu niet. Mijn vriend werkt in een bloemenzaak, maar hij is tijdens onze vakantie zijn collega’s toch gaan helpen. Het was zo druk en hij wilde ze niet in de steek laten. Dat zelfde wilde ik ook doen, maar ik kreeg het benauwd en voelde me gesloopt bij alleen al het idee om weer klaar te staan voor anderen. Ik was zo ontzettend moe en mijn stemming wisselde in recordtempo alle kanten op. Ik had mij in tijden niet zo instabiel gevoeld. Ik kon onmogelijk hoop bieden terwijl ik zelf zo aan het worstelen was. Het idee om mijn eigen ervaringen te moeten delen, trok het laatste beetje energie uit mijn lijf…

Ik concludeerde dat ondanks het ongelukkige moment, voor mij toch de tijd is gekomen om mijn ervaringsdeskundige taken (voorlopig) te laten voor wat het is en met open armen te vertrouwen op wat de toekomst mij gaat brengen.

Ik hoop op een luchtig, energievol leven met een flinke dosis humor voor mij en uiteraard ook voor jou!

Dit was mijn laatste blog en ik wil bij deze de redactie en lezers bedanken.