Van alle ongelukkigen ben ik een van de gelukkigsten, dat wel. Want hoewel ik zeer ongelukkig ben met het feit dat ik twaalf jaar geleden plots geconfronteerd werd met een kwetsbaarheid voor psychoses, ben ik er gelukkig behoorlijk goed van hersteld. Het is namelijk allesbehalve vanzelfsprekend dat iemand nadat deze kwetsbaarheid zich openbaart over het algemeen gelukkig, lichamelijk en geestelijk fit én werkzaam door het leven gaat. Maar voor mij geldt dat gelukkig echt.
Al ruim tien jaar ook. Helaas kreeg ik enige tijd geleden om 8:15 uur een bijzonder vervelend telefoontje van het UWV waarmee mijn levensgeluk en geestelijke gezondheid wel eens geheel onnodig en lang beschadigd kunnen worden. Want aan de telefoon hoorde ik van de UWV-dame die al negen jaar vaststelt dat ik mij aan alle regels hou, met trillende stem, dat ik nu ruim 5.500 euro aan het UWV moet betalen, en dat mijn inkomensrechten uit de collectieve arbeidsongeschiktheidsverzekering (lees: de wet WIA) tot en met juli 2022 meer dan gehalveerd zullen worden. Inderdaad, niet heel bevorderlijk voor mijn geluk en gezondheid. Maar wettelijk gezien wél helemaal gerechtvaardigd, moet ik er ter verdediging van het UWV meteen bij zeggen. Dat zit als volgt.
In augustus 2020 zag ik mezelf genoodzaakt om mijn werkplicht (die ik vanuit de wet WIA, corona of niet, onverkort blijf houden) zelfstandig, dus als zzp'er, te gaan vervullen. Daarom heb ik in de vier maanden die volgden elke maand de centen die ik van het UWV zelf moet verdienen (plus 20%) middels opdrachten vergaard en ook opgegeven. Dat was geen sinecure als je bedenkt dat ik gespecialiseerd ben in GGZ-onderwijs en door corona dus niet voor de ‘fysieke klas’ kon staan.
Echter, geheel in de veronderstelling dat ik mijn werkplicht, ook wel mijn verdiencapaciteit genoemd, benut had, kwam ik van een koude kermis thuis. Want helaas was ik - logischerwijs - niet goed op de hoogte van het feit dat het UWV - geheel onterecht - een 12-maandsgemiddelde van mijn omzet over vier maanden maakte en bovendien niet rekende met wat ik in deze maanden verdiend had, maar met belastbaar inkomen, opgegeven door de Belastingdienst.
En ja, de Belastingdienst past ook nog kortingen toe, waardoor het UWV niet anders kon concluderen dan dat ik over de laatste vier maanden van 2020 precies 384 euro te weinig belastbaar inkomen heb verdiend. In het kader van de wet WIA ben ik daarom dus volledig in gebreke gebleven, want ook al zijn het kruimels op een taart: ik kwam in deze periode dus 96 euro per maand aan verdiencapaciteit tekort.
Omdat de wet WIA geen rekening houdt met corona en kennelijk al helemaal geen onderscheid maakt tussen kleine vergissingen of de werkplicht totaal aan je laars lappen, moet ik nu dat missertje van 384 euro in veertienvoud terugbetalen. En mijn inkomen vanuit de wet WIA wordt daarbovenop de komende 8 maanden dus ook nog eens meer dan gehalveerd.
Nogmaals, er is niemand bij het UWV die ik dit kwalijk kan nemen, want het UWV doet niets anders dan de wet uitvoeren. Kortom, als ik wil uitdrukken hoe boos ik ben dat hier geen redelijke sanctie kan worden toegepast, kan ik alleen maar naar de politiek kijken.
Want ja, het waren de wetgevers in Den Haag die (ten tijde van Balkenende-II, nota bene met staatssecretaris van Sociale Zaken Mark Rutte!) de wet WIA zo ontwierpen dat ik, al tien jaar te goeder trouw mijn plichten vervullend, nu niet alleen financieel, maar ook emotioneel en eventueel zelfs qua geestelijke gezondheid erg vervelende tijden tegemoet ga. Nog los van alle onzekerheid die corona al met zich meebrengt dus.
Kortom: ook ik ben heel, heel erg boos op de politieke afrekencultuur onder aanvoering van fraudejager Mark Rutte. Laat het helder zijn, mijn verhaal is uiteraard nog niet eens een begin van de schrijnende ellende waar Rutte cum suis de toeslagen-ouders doorheen hebben getrokken en nog altijd doorheen trekken. Maar ook ik heb inmiddels ondervonden in welke verschrikkelijke overheidshoudgreep je nog altijd terecht kunt komen, ondanks goede trouw en vervulde plichten. Enkel en alleen omdat de politiek ter rechterzijde tegen zijn kiezers wil zeggen dat zij fraude en werkschuwheid heel hard aanpakken.
Dus Excellentie Mark Rutte, als u dit leest: ik schaam me erg diep voor de twee stemmen die ik in 2002 en 2003 als actief lid op uw VVD uitbracht. En ik steek liever een vork in mijn oog voordat ik overweeg dat nog eens te doen. Elke dag zal ik een kaarsje aansteken en wensen dat er minstens drie of vier Kamerleden uit de coalitie toch de ruggengraat en het geweten vinden om uw zojuist beklonken herhaal-kabinet snel weer weg te sensibiliseren.
Want hoewel u volhoudt dat u nog steeds rechtvaardig en geloofwaardig bent denkt ondergetekende daar totaal anders over. En dus niet omdat u nooit doet wat u belooft. Integendeel. U bent onrechtvaardig en ongeloofwaardig, juist omdat u en uw politieke vrienden totaal onnodig, zorgwekkend veel leed van goedwillende landgenoten op de koop toenemen om de - simpel gezegd - werkschuwe uitkeringsgerechtigde er eens stevig van langs te geven.
Zij die geruïneerd moeten worden groeten u. Dat zal ons leren.