Florian Kersten: Meedoen met de Socialrun was inderdaad winnen

22-10-2019 2526 keer bekeken 0 reacties

Dit jaar vond van 20 tot 22 september de jaarlijkse Socialrun plaats: een estafetteloop van 555 kilometer door heel Nederland. Team Universitair Centrum Psychiatrie (UCP) van het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG) deed mee. Gastblogger Florian Kersten (32),  stagiair ervaringsdeskundige bij het UCP, vertelt over zijn deelname en wat het hem heeft opgeleverd.

Ik was eenentwintig jaar oud toen ik in 2008 voor het eerst in een psychose raakte. Er volgde een opname in het UCP met daarna een herstelproces van meer dan tien jaar. Inmiddels heb ik een nieuw doel in het leven en volg ik een opleiding tot ervaringsdeskundige aan de Hanzehogeschool Groningen.

Vorige zomer vertelde een klasgenote, tevens ambassadeur van de Socialrun, Marit Wisse, over het evenement. Haar enthousiasme was aanstekelijk, maar ik had er geen beeld bij. Een jaar later, toen ik begon aan mijn tweede studiejaar, werd ik aangenomen als stagiair bij het UCP. Ze vroegen of ik met hen mee wilde doen aan de Socialrun. Daar hoefde ik niet lang over na te denken!

Het UCP bleek voor het eerst deelnemer van de Socialrun. Al gauw hadden we 27 leden verzameld en vond ik mijn rol als beheerder van de sociale media en ondersteuner in het ‘homebase’ team. De homebases zijn rustplekken waar de teams van renners om de beurt kunnen eten, slapen en bijkomen voor de volgende etappe. Ik kon mee helpen met koken.

Het opmerkelijke van dit team was de samenstelling: van zorgprofessional tot patiënt tot onderzoeker, tot stagiair. Voor mij was het bijzonder dat sommige van mijn oud-behandelaren ineens collega’s waren geworden. Omdat ik veel bezig was met die rollenverandering, hielp het enorm dat ik me op de eerste plaats teamgenoot voelde van de Socialrun. Ik kon op een leuke manier alvast iedereen leren kennen. Daarnaast hadden we een gezamenlijk doel; de saamhorigheid die toen is gekweekt voel ik nu, een maand later, nog op de werkvloer.

Ik sprak hier kort over met teamgenoot Chris (30). Ze vertelde: “De sfeer is anders geworden na de Socialrun. We waren even deelnemers van de run, niet deelnemers van de zorg. We hadden ineens samen een ander doel.” Het feit dat we dagenlang met elkaar optrokken en ook mindere momenten deelden, werkte volgens haar verbindend. “Zo zouden collega’s mij normaal niet zien, of wie dan ook eigenlijk,” voegde ze er met een lach aan toe. “Het voelt als team-building 3.0.” Daarnaast viel het haar op dat we welkom waren bij vrienden van vrienden thuis, zómaar. “De rollen vielen weg,” was haar conclusie.

Zo voelde het inderdaad. Dat gevoel van erbij horen is een van de meest belangrijke factoren in mijn herstel is geweest, ook vóór de Socialrun. Daarom ben ik nu een enorme aanhanger van het evenement geworden. Het schept openheid, maar nog belangrijker: het verbindt. De slogan van de Socialrun is de hashtag #meedoeniswinnen. En dat is echt zo!

Stichting Socialrun steunt meer dan twintig projecten die als doel hebben sociale inclusie te stimuleren en openheid rondom psychische aandoeningen te bevorderen. Het UCP heeft wel €9.500 ingezameld dankzij donateurs en sponsors. Zie www.socialrun.nl voor meer informatie.

0  reacties

0  reacties

Cookie-instellingen