In deze studie werd over een periode van negen maanden de effectiviteit gemeten van een psychosociale interventie die bestaat uit (1) Cognitieve Gedragstherapie (CGT) voor patiënten met een eerste psychose, (2) een op de psychose gerichte gezinsinterventie én (3) case management voor de patiënt en de gezinsleden, bij patiënten die in behandeling waren bij ambulante ggz-instellingen. De uitkomsten werden vergeleken met de patiënten die de interventie niet kregen. 

Er werd gezocht naar individuele voorspellers én naar specifieke moderatoren voor de interventie. Er werd van te voren een aantal demografische en baseline klinische variabelen uitgekozen om voorspellers en moderatoren mee te identificeren: geslacht, leeftijd, eerste contact met hulpverlening, opleidingsniveau, Duur van Onbehandelde Psychose (DOP), het premorbide functioneren en ziekte-inzicht. 

Na negen maanden hadden patiënten die lager opgeleid waren, een langere DOP hadden, slechter premorbide functioneerden en minder ziekte-inzicht hadden een slechtere klinische uitkomst, los van de soort interventie. De geïntegreerde psychosociale interventie had juist een extra gunstig effect voor de groep patiënten die na hun 35ste levensjaar voor het eerst een psychose kregen. 

Lees hier de samenvatting.

Lasalvia A, Bonetto C, Lenzi J, Rucci P, Iozzino L, Cellini M, Comacchio C, Cristofalo D et al + GET UP Group. (2017). Predictors and moderators of treatment outcome in patients receiving multi-element psychosocial intervention for early psychosis: results from the GET UP pragmatic cluster randomised controlled trial. Br J Psychiatry. 210 (5):342-349.