John Jongejan: Pijn aandacht geven maakt sterker!

Joyce Huls 03-07-2019 1287 keer bekeken 0 reacties

Wanneer je een aandoening hebt, is niets meer zeker. Je gaat dan voorbij je grenzen bij alles wat je voelt, denkt of meemaakt en dat heeft een grote impact op je leven, aldus Wilma Boevink. Tegenwoordig wordt gesteld dat iemand een keuze heeft over hoe met de aandoening om te gaan. Lijden en pijn worden afgedaan als symptomen, die goed te behandelen zijn met medicatie of andere therapie.

Zoals iemand een zwakke rug kan hebben, zo kan een ander vreemde gedachten ervaren. Dat is bijzonder want dat doet pijn, heel veel pijn. Wanneer iemand langdurig veel pijn lijdt, kan hij vreemd gedrag vertonen. Bij psychische aandoeningen kan dit de omgeving flink laten schrikken.

De eerste reactie van de omgeving bij iemand die bijvoorbeeld een psychose heeft,  is afstand houden, apart zetten en wellicht afzonderen.

We kunnen echter vertellen over onze pijn door met anderen die dit ook meemaken te delen wat helpend en niet helpend is. Zoals de grootste pijn in onze donkerste momenten. Het is natuurlijk hip van mij om te zeggen dat ik de psychose heb overwonnen en nu weer werk heb als ervaringsdeskundige. Maar de gevoeligheid voor psychose neem ik heel mijn leven mee. Niets is zeker, want ook ik ben over die grenzen heen gegaan. Het leven met de pijn zoals ik die op slechte dagen doormaak, houdt me soms in zijn greep.

Pijn kan je klein houden. Je mening wordt dan niet gehoord. Je hebt zinnige, wezenlijke dingen te zeggen over je eigen leven. Jammer genoeg gaat het  in gesprekken met sommige hulpverleners nog vaak over de buitenkant. Zoals in het  gesprek met de psychiater over de bijwerkingen van een medicijn. Niet alle psychiaters hebben mij gevraagd: Heb je pijn en hoe ziet die er voor je uit? Is het nog dragelijk en welke manieren heb je geleerd om met de pijn om te gaan? Hoe kan ik je helpen?

Ik herinner mij als kind al pijn in mijn buik en vreemde volwassen gedachten. Ik neem aan dat ik die de rest van mijn leven zal blijven houden. De ellende die er in de loop der jaren bijgekomen is, maakt het niet gemakkelijker. Een winstpunt is dat ik nu soms weet waar de pijn vandaan komt en dat wist ik vroeger niet. Dat maakt me sterker.

Ik heb in de loop van mijn leven een paar vrienden leren kennen met wie ik mijn pijn kan delen. Soms is dat bloedserieus. En soms is het galgenhumor en cynisme waar we elkaar op betrappen. Zo steunen en helpen we elkaar. Pijn te kunnen delen is fijn en waardevol. Ik voel me dan niet zo alleen.

In mijn werk, waarin mensen openhartig kunnen zijn, heb ik ook geleerd dat delen en praten helpend kan zijn. Al haalt het geen boosheid of verdriet over vroeger en nu weg. Juist boosheid of verdriet is een krachtig wapen om te ontladen van de pijn die je moet dragen. Loop er niet omheen als je denkt dat je altijd maar positief moet gedragen. Geef je eigen pijn de aandacht die het verdient, je leven lang, dat maakt je sterker.

0  reacties

0  reacties

Cookie-instellingen