Johan Stegeman werkt als ervaringsdeskundige i.o. in het VIPteam van GGNet. Verder leest en schrijft hij graag en heeft een spirituele zienswijze. 

Met een zelf in elkaar geprutste surprise en een gedicht ging ik bij mijn schoonfamilie Sinterklaas vieren. Als we met z’n allen samen zijn, zijn we met 8 volwassenen en 5 kinderen. Van te voren had ik anderhalf uur geslapen en we hebben ook vooraf een grote wandeling gemaakt om fris en fruitig aan te komen. Met voldoende energie kwam ik dan ook vrolijk binnen en vond het fijn om iedereen weer te zien. Ik wist vooraf ook al dat er diezelfde middag meer decibellen de huiskamer zouden rondvliegen dan ik als gevoelig persoon kan verwerken. Geluiden komen bij mij zeer intens binnen, waardoor ik naderhand nog lang last heb van de drukte. Iets wat eigenlijk heel gezellig en leuk is, is voor mij eigenlijk te zwaar en toch wil ik ook mee doen en er bij zijn. Een vaak terugkomend dilemma.

Ik heb besloten om het dit keer anders te doen. Ik had oordopjes meegenomen. En zodra iedereen door elkaar ging praten heb ik mijn oren voorzien van oordopjes. Het was een verademing om de harde mannenstemmen, de schelle vrouwen stemmen en de kinderstemmen te dempen. Ik zat erbij en ving flarden op van de gesprekken, maar ik kon het aan. Af en toe als ik zelf in gesprek was deed ik mijn oordopjes even uit en zodra het geluid weer ontoelaatbaar werd gaf ik mijn oren weer de rust die zij verdienden.

Ik neem mij voor altijd oordopjes mee te nemen en het maakt mij helemaal niet uit wat iemand daar van zou kunnen vinden. Want daar gaat het niet om.

Door het erkennen van mijn gevoeligheid en door mezelf continu vragen te stellen (of ik iets wel echt wil, hoe ik mij echt voel), maar ook door het observeren van mijn gedrag en het reflecteren daarop, leer ik mijn grenzen steeds beter kennen.

Door het erkennen en herkennen van mijn hooggevoeligheid is mijn diagnose misschien wel overbodig geworden?????????